Afgelopen vrijdag hebben we met de leerlingen en later met het team en familie afscheid genomen van onze lieve collega Jeannet. Zij is nu met pensioen, maar het laatste woord is aan haar!
Op welke basisschool heb je zelf gezeten en hoe was deze tijd?
Ja, geboren en getogen in Leiden, nooit een uitstapje gemaakt! In 1955 geboren op de hoek van de Langebrug en het Berkendaalstraatje. Vanaf 4 jaar naar de Mariaschool met als hoofd, juffrouw Annie. Vooral het Montessori materiaal staat me nog helder voor de geest, ik kon al heel snel veters strikken.
Daarna naar de 1e klas, de basisschool moest nog uitgevonden worden, zoals er in die vele jaren daarna nog heel wat onderwijsvisies de revue zouden passeren. Mijn lagere school periode heeft zich afgespeeld op de Haarlemmerstraat, direct grenzend aan ons schoolplein. Dus toen ik op de Lucas ging werken was dat een soort thuiskomen. Er was in die tijd nog sprake van gescheiden scholen voor jongens en meisjes, nu onvoorstelbaar. Ik heb het blijkbaar niet als een probleem ervaren, ik kijk terug op een fijne, veilige periode.
Wat was er allemaal anders in die tijd en welke overeenkomsten zie je met deze tijd?
We leven in een snel veranderende en soms onoverzichtelijke wereld, maar de grootste overeenkomst met toen is dat we nog steeds met kinderen te maken hebben die liefde, aandacht en zorg nodig hebben. Daar kan het onderwijs maar deels in voorzien. De primaire verantwoordelijkheid voor deze basisbehoeften ligt bij ouders/opvoeders.
De onderwijsbehoeften van individuele kinderen zijn duidelijker, waardoor er ook meer 'vraag' is naar een meer gerichte aanpak. Dit vraagt om meer specifieke kennis, vaardigheden en vooral energie van leerkrachten. Dit is in mijn optiek een groot verschil met vroeger en maakt het beroep uitdagender maar ook zwaarder. De leerkracht is niet meer degene die alleen les geeft. Er wordt in toenemende mate een beroep gedaan op het inspelen op maatschappelijke ontwikkelingen.
Ruim 40 jaar geleden heb jij gekozen voor het onderwijs, vanwaar deze keuze?
Bijna 46 jaar geleden in het onderwijs terecht gekomen, als oudste dochter en kleinkind, in een gezin met drie meiden. Uiteindelijk zijn we alle drie in het onderwijs terecht gekomen, BO/MBO/VO. Misschien gaan we nog eens een boek schrijven over onze ervaringen, met prachtige anekdotes, kritische noten en vooral visies op het onderwijs. Dat moet een bestseller worden, want het onderwijs is boeiend, vermoeiend maar vooral uitdagend, iedere dag anders!
Ik was jong en werken in het onderwijs had in die tijd nog enige status, dus was het logisch dat ik naar De Haanstra kleuterleidster opleiding zou gaan, dichtbij en een zekere toekomst.Ook hier zijn weer twee werelden samengekomen, de Haanstra opleiding was direct gelegen naast onze locatie De Vliet.
De laatste 10 jaar van je onderwijs carrière heb je op de Lucas van Leyden locatie Steeg gewerkt, welke unieke kenmerken van onze school ben je tegengekomen?
De laatste 10 jaar op de Lucas zijn de mooiste van mijn arbeidzame leven geweest. Na zo ongeveer alles binnen het basisonderwijs gedaan te hebben, was het hier thuiskomen. Ik heb geprobeerd om voor mezelf helder te krijgen welke factoren hierbij een cruciale rol hebben gespeeld:
Allereerst het team, ik mag wel zeggen mijn team en een aparte vermelding waard voor de directie. Zij hebben mij de ruimte gegeven om mezelf verder te ontwikkelen. Ook het verlies van drie collega’s en een leerling in die 10 jaar heeft ons op een bijzondere manier verbonden. Wij hebben samen veel bereikt met vallen en opstaan, maar altijd vanuit wederzijds respect. Vertrouwen en autonomie was wat ik nodig had, daar heeft vooral de directie een grote rol in gespeeld. Vertrouwen komt niet vanzelf, daar moet iedereen hard voor werken. De bijzondere balans tussen professionaliteit en plezier hebben, was voor mij een gouden combinatie. Ik heb veel respect voor mijn collega’s die iedere dag met volle overgave hun werk doen. Mede door hun inzet en vertrouwen heb ik mijn werk als intern begeleider kunnen doen.
Last but not least:
De geweldige diversiteit van onze kinderen en ouders was een enorme uitdaging en heeft veel plezier en energie gegeven. Juist deze diversiteit is de kracht van de Lucas. Terugkijkend op al die jaren hoop ik dat ik hier en daar een steentje heb kunnen bijdragen om de wereld, het onderwijs, iets beter te maken.
Wil je ons nog iets meegeven voor onderweg?
Tot slot wens ik iedereen veel gezondheid en een mooie toekomst, wat dat ook mag zijn……..maak gebruik van je talenten en geniet van elkaar!!
Voor mij zit het erop, genieten van o.a. twee prachtige kleinkinderen, ons huis in Frankrijk, meer tijd voor familie en vrienden, lezen, shoppen, wandelen en vooral een wat leger hoofd.
Dank voor het vertrouwen,
Jeannet
Aanstaande vrijdag nemen we afscheid van onze intern begeleider Jeannet Weenink. Na ruim 45 jaar onderwijs gaat zij met pensioen. Zij startte als kleuterjuf op de kleuterschool Margriet aan de 3-Oktoberstraat op 4 november 1974. Daarna vertrok zij richting Merenwijk naar kleuterschool de Toonladder (later Jenaplanschool De Dukdalf). Daar heeft zij ook nog gewerkt in de tweehoofdige schoolleiding. Langzaam aan besefte Jeannet dat zij het eigenlijk veel leuker vond om meer te kunnen doen voor het individuele kind en ging zij zich specialiseren. De laatste 10 jaar was zij onze intern begeleider op locatie Steeg. Jeannet heeft zich altijd met heel veel passie en aandacht ingezet voor de behoeftes van het individuele kind. Daarbij moest best wel eens wat strijd gestreden worden. Daarnaast is Jeannet met haar Leidse gezelligheid een hele fijne collega om mee te werken. Lieve Jeannet, je gaat afwisselend van het Franse en Leidse leven genieten, adieu het gaat jou en je dierbaren goed! 
De Leidse striptekenaar Eric Schreurs is op 61-jarige leeftijd overleden. Hij is bekend van de stripalbums Joop Klepzeiker. Maar wat velen van ons waarschijnlijk niet wisten, is dat hij als oud-leerling van onze school ons logo aan ons cadeau heeft gegeven. In zijn treffende stijl beeldde hij zo de schilder Lucas van Leyden uit. Trots zijn wij op ons unieke logo, want toch maar gemaakt door een beroemde Leidse kunstenaar. In 1997 heeft het museum De Lakenhal nog een tentoonstelling aan zijn werk gewijd en in 2002 ontving hij de Stripschapsprijs voor al zijn werk. André van Haasteren heeft voor ons het logo de nu bekende kleur gegeven.
Het a